வெக்கை – பூமணி

நாற்சந்தி கூவல் – ௧௦௦(110)

(புத்தகப் பதிவு)

வெக்கை ! இந்த நடு நிசி மழையிலும் புழுக்கம் அணத்துகிறது. ஐயா விஸ்வரூபம் எடுத்து நிற்கிறார். சிலம்பரம் மனதில் மண்டி திரிகிறான்.

அத்தையின் அன்பும், மாமனின் தோரணையும், அம்மாவின் ஆற்றாமையும், தங்கையின் தவிப்பும், இல்லாத அண்ணனின் இயல்பும், பொல்லாத வடகூராணின் வஞ்சமும் நெஞ்சை அடைகிறது.

சட்டம் சாமானியன்,
பணம் பாமரன்,
இவ்வளவு தூரமா ?

பழிலும் பாவமும்,
பலியும் வலியும்!

ஓட்டம் ஒன்றே உயர்வு!
காலம் ஒன்றே தீர்வு!

அணையா அன்பு,
ஆனதமாய் ஆடாட்டும்!

18 – 11 – 2019 நல்லிரவு 12:32

பிகு :

1. புத்தகத்தை பகிர்ந்த தமிழ் தம்பிக்கு நன்றி. ✌️

2. கைபேசியிலிருந்து📱இடும் முதல் பதிவு 🎊

மோக முள் – தி.ஜானகிராமன்

நாற்சந்திக் கூவல் – ௧௦௮(108)
(புத்தகப் பதிவு)

உலக புத்தக தின நல்வாழ்த்துக்கள் 🙂

புத்தகம்
இல்லாத
அகம்
பித்தகம் !
– இலங்குவனார்

நூல் விபரம்

பெயர் : மோக முள்

ஆசிரியர் : தி.ஜானகிராமன்

பக்கங்கள் : 663
முதல் பதிப்பு : 1956

பதிப்பகம் : காலச்சுவடு

விலை : ரூ.550

நம்மிடம் இல்லாதது பிறரிடம் இருப்பதைப் பார்த்துச் சிரிப்பதாலோ எரிச்சல்ப் படுவதிலோ என்ன லாபம் ? சிறுமைதான் மிஞ்சுகிறது

மூன்று நாட்கள். பைத்தியம் பிடிக்காத குறை தான். இரவு ஒன்றரை மணிக்கும், புதினத்தை மூட மனமில்லை. அப்படி ஒரு ஈர்ப்பு. கைகளை அடக்கி, மனத்தை அதட்டி…. பெரும் பாடகப் போய்விட்டது, தூங்கச் செல்ல!

2015 சென்னை புத்தகத் திருவிழாவில் வாங்கி சேர்த்த செல்வங்களில் ஒன்று, விடுதலை பெற்றது என்பதில் மகிழ்ச்சி. வஞ்சனையிலிருந்து மீண்டு என்னை கொ(/கு)த்திய மோக முள் – சுகமான அனுபவம். அலமாரியில் ஏங்கும் மற்ற புத்தங்களும் சீக்கிரம் ஜென்ம சாபல்யம் அடையட்டும்.

****

சுகுமாரனின் முன்னுரை அழகாக அமைந்துள்ளது. நிறை யாதெனில், அதை முதலில் படிக்காமல், இறுதியில் படித்ததில் திருப்தி. முன்னுரை ஆரம்பிக்கும் போது – Spoilers ahead என்று அவசியம் போட வேண்டும். நாவலை நம் கண்களால் படித்து, கைகளால் பக்கங்கள் திருப்பி, மனத்தில் வரைந்து, அசைப்போட வேண்டும். முன்னரே கதையும், களமும், விமர்சனமும் அறிந்து, ஒரு கண்ணோட்டத்துடன் biasedடாக வாசிப்பது எந்த வகையில் ஞாயம் ?

****

இரண்டு நுண்ணிய தளங்களில் நம்மை அழைத்து செல்கிறார் தி.ஜ. இசை என்னும் அண்டத்தின் பெருவெளி. காமம் என்னும் மனித பிண்டத்தின் பெருவலி! பாபுவிற்கு இரண்டும் பெரும் செல்வம், ஒன்றோடு ஒன்று ஸ்ருதி பிறராமல் எங்கு சேர்க்கிறது என்பதே மோகமுள்.

****

தத்துவங்களின் சங்கமமாக திகழ்கிறது மோக முள். பெண்ணைக் கடவுளாகப் பார்ப்பது, உறவுகளின் இயைபு, நண்பர்களின் மகத்துவம், நாத உபாசனையின் உன்னதம், நாதத்தை அனுபவிக்கும் முறை, பயிற்சியின் முதிர்ச்சி, குரு பக்தி, நித்திய பூஜை மற்றும் உபாசனை, கலப்பு திருமணம், வயது முதிர்ந்த காதல், தனிமையின் துயரம், இரண்டாம் தாரத்தின் தவிப்பு, கல்லூரி அனுபவங்கள்,…..

****

இன்றைய காலக்கட்டத்தில் கூட இத்தகு சம்பவங்கள் நடப்பது அபூர்வம். வயது முதிர்ந்த பெண்ணை திருமணம் செய்து கொண்ட பிரபலங்கள் தான் அதிகம். சாமானிய மனிதர்கள் குறைவு – அத்தகு திருமணங்களின் வெற்றியும் சொற்பம்! தி.ஜ மிகுந்த நேர்த்தியுடன் கதையை இக்கருவுடன் செலுத்தியுள்ளார்.

****

சில அழகிய வரிகள் :

பகவானுக்கு யமன் அந்தரங்க காரியதரசியாம் 

வெறும் இன்பத்தை விட, துன்பத்திலிருந்து விடுதலையை உடலும் மனமும் அனுபவிப்பது அதிகம் தான். 

****

நாம் எல்லோர் வாழ்க்கையிலும் மிக இயல்பாக நடக்கும் சம்பவம். பேருந்து நிலையம். ஊருக்கு செல்லும் மகன், பஸ் ஏறிவிட்டான்.  கண்ணாடி ஜன்னல் வழியாக பார்க்கும் மகன். கீழே நிற்கும் அப்பா. மேலே தி.ஜ

கீழே நின்ற அவர் முகத்தைப் பார்க்கும் போது பாபுவிக்கு இறங்கி சற்று நேரம் அவரோடு பேச வேண்டும்போல் துடித்தது. அவருக்கு ஒன்றும் தோன்றவில்லையோ என்னமோ, அவனையே பார்த்துக்கொண்டு நின்றார். நினைவுகள் கூட அந்த கணத்தில் முடங்கிக் கிடந்தாற்போல் தோன்றின. ஏக்கமே நிறைந்திருந்த அந்த நெஞ்சில் வேறு யோசனைக்குக் கூட இடமில்லை போலிருந்தது. 

****

Spoilers ahead

ஒவ்வொரு பாகம் முடியும் போதும் சில வரிகள் எழுதி வைத்தேன்.

மோக முள். முதல் பாகம்.

பாபு தான் நானா ? அவன் பாடும் போது ஆனந்தம், ராஜத்துடன் குதூகலம், ரங்கண்ணாவிடம் பக்தி, வைத்தி அப்பாவிடம் அன்பு, யமுனா மீதி ???

அக்காவின் குழந்தை இறந்த போது அழுகை முட்டிக்கொண்டது. தங்கம்மாள் வந்த காலம் காற்றில் உஷ்ணம். காதில் ஒரு படப்படப்பு.

பாபு ராஜத்துடன் பேசும் தருணங்கள் ஆஸ்வாசம். வைத்தி மீது மரியாதை. ரங்கண்ணா இசை சாம்ராட். பார்வதி பாவம்.  கும்பத்தில் லைவ் ரிலே பார்ப்பது போல் பிரமை.

எது நடந்தாலும் சரி. யமுனா இன்னொரு சிவகாமியாக மாறட்டும். பாபு இசை சக்ரவர்த்தி ஆகட்டும். கும்பேஸ்வரர் அருள் இருந்தால் தண்டவாளங்கள் இணையட்டும்!

1950களின் தமிழ் ஒரு தனி ருசி. இஞ்சா, எளுதுறேன், ஜோலி, மனனம், முடை, பலஹீனம்… இன்னும் இன்னும்…. வளரும் குழந்தை புது வடிவம் பெறுவது காலத்தின் கட்டாயம்.

பாகம் இரண்டு 

ரங்கண்ணாவின் இறப்பு, ரணம். பல நாட்களுக்கு பிறகு விக்கை அழுதேன். நல்ல வேளை தனி அறை. மெல்லிய குளிர். புத்தகத்தை மூடி, தூங்கிப் போனேன். ஆழ்ந்த உறக்கம். சோகம் தீர நல்ல மருந்தாக அமைந்தது. எழுதும் நம்ப முடியவில்லை – ரங்கண்ணா மீண்டும் வர மாட்டார். அந்த ஸ்ருதி சேர்த்த தம்புரா, அந்த வாஞ்சை, அந்த சிங்கத்தின் கம்பீரம், காற்றோடு போயே போச்சு 😦

அடுத்தது யமுனா, என்னாச்சு இவளுக்கு, ஏன் இப்படி இருக்கிறாள், பதற்றம் !

பாபுவோ பாவம். அவளுக்காக வேலைத் தேடித் திருக்கிறான். நல்லந்து நடந்தா சரி.

பாகம் மூன்று

ஐ மிஸ் கும்பகோணம் அண்ட் காவேரி காற்று .

கூண்டை விட்ட பறந்து, வெளியே வந்த கிளி, பீச் காற்றை ஸ்வாசித்து மகிழந்ததாம்.

சங்குவின் கடிதத்தை படித்து பச்சாதாபம் ஏற்ப்பட்டது.

பத்மாசினி அம்மாளின் குணங்கள் உயர்வு !

பாலூர் ராமு மீது தனி மரியாதை ஜனித்துவிட்டது. ரங்கண்ணாவின் வளர்ப்பாச்சே, சோடைப் போகுமா ? பாபுவும் அவரும் செய்த சங்கீத தத்துவ விவாதங்கள் படு ஜோர்.

என்றுமே ஜுரம் நல்லது. நமக்காக ஏங்கும் உள்ளங்களை கண்டறிய  அது ஒரு சிற்ந்த மருந்து.

இசை எவனையும் ஆட்டிவைக்கும். இசை சாம்ராட் ரங்கண்ணாவின் அணுக்க தொண்டன் பாபு இதற்கு விலக்கல்ல.

யமுனா என்ன ஆவாள்  என்ற பயம் எனக்கு, சிவகாமியா ? அல்லது குறிஞ்சி மலர் பூரணியா? (பாபுவின் ஜுரம் எனக்கு ஊட்டிய பயம்). கடவுள் இருக்கான் குமாரு. அவளின் வனப்பையும், மேதா சக்தியையும் கண்டு வியக்கிறேன்.

வேண்டும்…
பாபுவின் பண்பும்,
ராஜத்தின் ரம்யமும்,
சங்குவின் வாஞ்சையும்,
யமுனாவின் அழகும்,
தங்கமாவின் திடமும்,
ரங்கண்ணாவின் விசால புத்தியும்,
வைத்தியின் அன்பும் !

என்னுடைய அக்காவும் இரண்டு பட்டுகளும் ஆனந்தமாகா இருக்கிறார்கள், மாப்பிளைத் தவிர !
என்னுடைய ரங்கண்ணாக்கள் இருக்க, நான் கற்றது சொல்பம்!
என்னுடைய வைத்தி அப்பா, இன்னும் இன்னும் உற்சாகத்துடன் என்னை வழி நடத்திவருகிறார் !
என்னுடைய ராஜம் வடக்கில் எங்கோ இருக்கிறேன். தொடர்பு எல்லைக்கு அப்பால்!
நேற்று முந்தினநாள் என்னுடைய யமுனாவை சந்தித்தேன், ஒரு வயதுப் பிள்ளை குழந்தையுடன் !
காலம் ஒரு சக்கரம் ! யாரும் நிறுத்த முடியாத சக்கரம் !

மோக முள் முப்பது நாள் குத்தும்.

இந்த குரலில் மாயங்கள் எல்லாம் செய்து காட்ட வேண்டும். மழையும் புயலும், அமைதியும் காதலும், அருவருப்பும் வெறுப்பும், பிரிவும் வாஞ்சையும், அதில் நான் நினைத்துப்படியெல்லாம் ஒலிக்க வேண்டும். அப்படி இந்தக் குரலை வசப்படுத்த வேண்டும். இந்த உடம்பே பாட்டாக நாதமாக மாறிவிட வேண்டும். 

தி ஜ – மோக முள்ளின் கடைசி வாசகத்துடன் முடிக்கிறேன், இதனைச்  எண்ணி எண்ணி, சொல்லிச் சொல்லி களிக்கிறேன்

அப்பா எவ்வளவு பெரியவர் ! 

பாஸ்வேர்டு – கோபிநாத்

நாற்சந்தி கூவல் – ௧௦௭(107)
(புத்தகப் பதிவு)

புத்தகங்கள் நம்மை தேர்வு செய்கிறன.

வாங்கி வச்ச/ பதிவிறக்கம் செய்த நூல்களை எல்லாம் வாசித்து முடித்தவர்கள், இந்த உலக சரித்திரதில் எங்கும் இல்லை ! இல்லவே இல்லை !!! இருக்கவும் முடியாது. கன்னி தமிழின், கணினி தமிழிலன் வீச்சு அப்படி.

நீயா நானா கோபிநாத், விகடனில் தொடராக எழுதிய பாஸ்வேர்ட் படித்தேன். இணையத்தில் தரமான ப்ளாக்-ஸ் இதை விட நல்லா இருக்கும். வாழ்க்கை நிகழ்வுகள், அங்கு அங்கு கொஞ்சம் தத்துவங்கள், அவதாணிப்புக்கள், வரலாறு துணுக்குகள் என்று வேகமான வாசிப்புக்கு உவந்த நூல்.

Password is incorrect :p

#NoteToSelf அடுத்து நல்ல புக்கா தூக்கணும்.

தோட்டியின் மகனும், தமிழும்!

நாற்சந்தி கூவல் – ௯௮(98)
(புத்தக மதிப்புரை)

புதுபுது விஷயங்களையோ அல்லது சாதாரண வாழ்கையின், மாறுபட்ட கோணங்களை படம் பிடித்து, மனதில் பதிப்பது – ஒரு நாவலின் பலம். இத்தகு தகுதிகள் இரண்டும் நிறைந்த தோட்டியின் மகன் தான் இந்த பதிவின் பிதாமகன். மகனை ஸ்ருஷ்டித்தவர் : தகழி சிவசங்கரப் பிள்ளை. தமிழில் அழகு கூட்டியவர் : சுந்தர ராமசாமி #அறிமுகம்

தை திங்கள், நானும் என் அன்பு தோழர் தமிழும் சந்தித்து பேசிக் கொண்டிருந்தோம். கிளம்பும் சமயத்தில் புத்தகம் ஒன்றை கொடுத்து, படித்து விட்டு தாருங்கள் என்றான் தம்பி. அவர் கொடுப்பது எதையும் படிப்பேன் (புத்தகமோ, இணைய சுட்டியோ… எதுவானாலும்). என் வாசிப்பு வெளியை திறந்து விரிவுப்படுத்துவர் அவர் தானே. நானும் வாங்கி வைத்து கொண்டு அவனுக்கு சில புத்தகங்கள் கொடுத்தேன் #சரிக்குசரி.

நூல் விபரம்
பெயர் : தோட்டியின் மகன்
ஆசிரியர் : தகழி சிவசங்கரப் பிள்ளை
தமிழில் : சுந்தர ராமசாமி
பக்கங்கள் : 173
பதிப்பகம் : காலசுவடு
விலை : ரூ.130

வியாழன் அன்று அலுவல் நிமித்தமாக வெளியூர் செல்ல வேண்டி வந்தது. அவசரமாக கிளம்பியதால், மேஜை மேல் இருந்த தோட்டியை கூடக் கூட்டி சென்றேன். திருப்பும் போது தான் படிக்க ஆரம்பித்தேன். கீழே வைக்க முடியவில்லை. முதல் நாள் இரவில் மிதமான வேகத்துடன் பாதி தாண்டி. அடுத்த நாளில், மின்னல் வேகத்தில் மீதியையும் முடித்தேன். வாசகனுக்கு மட்டுமே ஏற்படும் தனிப்பெரும் மகிழ்ச்சி இதுவல்லவோ #பூர்வ_கதை_முற்றும்

தோட்டி என்பவன் யார் ? சுமார் ஐம்பது ஆண்டுகளுக்கு முன், தற்போது இருப்பது போல் பாதாள சாக்கடை திட்டம் எல்லாம் இல்லை. எனவே வீட்டில் உள்ள கக்கூசை சுத்தம் செய்ய தினமும் காலை மண்வெட்டி, வாலி சகிதம் தோட்டி வருவான். நம் மலத்தை தன் வாளியில் அள்ளிக்கொண்டு, பீப்பாயில் சேர்ப்பான். வீடு வீடாகயேறி இந்த வேலைய தொடர்வான். பீப்பாய் நிரம்பி வழியும், ரோடில் சிந்தும். அதையும் எடுத்து, சேர்ந்து, மொத்தமாக ஊர் கோடியில் உள்ள மலக்கிடங்கில் சென்று கொட்டுவான். அவன் வீடும் கிடங்கின் அருகிலேயே தான் இருக்கும். படிக்கும் போதே, (மனதில்) எவ்வளவு அருவருப்பை ஏற்ப்படுத்துகிறது ? முகத்தில் ஒரு துர்நாற்றத்தின் சுளிப்பு தானாக வருகிறது… இப்படி ஒரு வகை பாட்டாளி மக்கள் வாழ்ண்ந்துள்ளனர் என்று சொன்னால், முதலில் நம்பவே முடியவில்லை. ஆனாலும் சரித்திர உண்மை.

இதில் கொடுமை என்னவென்றால். இவர்களை கீழ்தர அடிமைகளாக நடத்துவதும், மதிக்காமல் உதாசீன படுத்துவதும் வாடிக்கையாக இருந்துள்ளது. இவர்களின் சந்ததியும் இதே வேலையில் ஈடுபடுகிறது. ஒழுங்கான சம்பளம் கிடையாது. பாதியை தராமல் பிடுங்கும் ஓவர்சீயர். (இன்று போல) வந்ததை குடித்தே பழகிய தோட்டிகள். சாப்பாடு, சுகாதாரம், மரியாதை, அடிப்படை உரிமைகைள் எல்லாம் எல்லாம் மறுக்கப்பட்ட தீண்டத்தகாத தலித் மனிதர்களின் வாழ்க்கை படம் தான் இந்த நாவல்.

#முன்னுரையிலிருந்து சுந்தர ராமசாமி : வெளியுலகத்துக்கே தெரியாத ஒரு இருண்ட வாழ்கையினூடே எப்படி இவரால் (தகழி) சகஜமாக புகுந்து மன உணர்வுகளை அள்ளி கொண்டுவர முடிகிறது ? அவர்களின் அடி மனதில் இருந்த நெருப்பை எப்படி இவரால் மொழியில் மறு உருவாக்கம் செய்ய முடிந்தது ? கொடுமையில், மனம் கொள்ளும் கோபத்தில், ரத்தத்தில் உஷ்ணம் ஏறமால் என்னால் எந்த பக்கத்தையும் படிக்கமுடிவில்லை  — எனக்கு(ம்) ஏற்றப்பட்ட உணர்வுகளும் இதுவே. ஆனால் இவ்வளவு தெளிவாக சொல்ல முடியும் என்று தோன்றவில்லை.

#தம்பியின்_வரிகளில் (என் உணர்வுகள்): வெளிப்படியாக சொல்லி விடுகிறேன். புத்தகத்தின் நடை பல இடங்களில் பரபரவென பறகிராற்போல் நகர்கிறது. எங்கேனும் ஓரிடத்தில் வெளிப்படும் உரையாடல் (வசனம்) நெஞ்சை அப்படியே கிழித்துவிடுவது போல உணரமுடிகிறது. பல இடங்களில் தொடர்ச்சியாக படிக்க முடியாமல் இதயம் விக்கித்தபடி நின்றிருக்கிறேன்.

நாவலின் நெற்றியடி வசனம் ஒன்றை சொல்லுங்கள் என்றால், பளிசென்று சொல்லிவிடுவேன் :

பணக்காரன், வயிறு தெரியம திம்பான். சீரணமாவாது.
ஏழைகள் கண்டதையும், கெடச்சதையும் திம்பானுங்க. 
அவங்களுக்கும் சீரணமாவது.

மலக்கிடங்கில் தோட்டிகளின் இடையில் நடக்கும் விவாதத்தில் வரும் வசனமிது. எவ்வளவு பொருள் பொதிந்த உண்மை. இன்றளவும் இதுவே தான் உலக நியதி. என்றும் மாறாத மாயம் போலும் !

இந்தியா சுதந்திரம் பெரும் தருவாயில் (1946) வெளிவந்த அடிமைகளின் கதை இது. அந்த காலக் கட்டத்தில் தன்னை தானே, ‘கலை உலகின் கடைசி ஏழை’ என்று வர்ணித்து கொள்ளும் சுந்தர ராமசாமி, சரஸ்வதி என்னும் சஞ்சிகையில் தமிழில் எழுதினார். அவருக்கு அப்ப 20 வயது (தான்!)

தமிழில் இந்த நாவல் மொழி பெயர்க்கப்பட்டது என்று சொல்லக் கூடாது. மொழியாக்கம் செய்ய பட்டு, மெருகேறியுள்ளது. கதையின், கருவின் வீரியம் குறையாத, நாடி துடிப்புக்குள் பறக்கும் நடை மற்றும் சொல்லாட்சி. கொச்சை தமிழில்லேயே தோட்டிகள் பேசும் வசனம் வந்தாலும், அவை வாசிப்புக்கு வேகத்தடையாக அமையவேயில்லை.

சந்தர்ப்பமா ?  சூழ்நிலையா ? என்று தெரியவில்லை. இந்த நாவலை படித்து கொண்டு இருக்கும் சமயத்தில் தான், முதன் முதலில், இயக்குனர் ராம் அவர்களின் கற்றது தமிழ் படம் பார்தேன். பிரபாகாரனும், சுடலைமுத்துவிக்கும் பந்தம் இருப்பதாகவே தோன்றியது. இருவருக்கும் எத்தனை எத்தனை பொருத்தங்கள் : இறுதி வரை நாயகன் நல்லவனா ? கெட்டவனா ? என்ற கேள்விக்கு சரியான விடையில்லை. இருவரும் வாழ்கையில் எதையோ தேடி தேடி சலித்து துன்பம் அடைகின்றனர். சாமர்த்தியசாலிகள். கைக்கூடாக் காதல் மற்றும் லட்சியம். சமூகத்தின் மேல ஒரு கோவம், வெறி. இல்லாமையின் எதிரொலி. தெரிந்த தொழிலை செய்ய, மரியாதை இல்லாமை… #இது_நிற்க

தோட்டியின் மகன் நாவலில் இல்லாத உணர்வே இல்லை என்று சொல்லலாம். அன்பு, வெறுப்பு, கோபம், தாபம், காமம், காதல், பாசம், வேஷம், வஞ்சம், துன்பம், கொடுமை, சோகம், இறப்பு,  பெருமை, நெகிழ்வு, காழ்ப்புணர்ச்சி, பயம், அழுகை, கதறல், அடிமை, பசி, பட்டினி, நோய், பஞ்சம், தாழ்வு மனப்பாங்கு….. இன்னும் இன்னும் இருப்பதை எல்லாம் அடக்கலாம். தகழி தான் எத்தனை சாமர்த்தியசாலி ! மனித உணர்வுகளை மிகவும் உன்னிப்பாக கவனித்து அதற்கு மொழியில் அழகு வடிவம் தந்துள்ளார்.

அன்றைய சமூகத்தின் ஆவண பெட்டகம் இந்த நாவல். போகிற போக்கில் பாத்திரங்களின் பாங்கில் சமூக்கதை, சம்பிரதாயங்களை சாடியுள்ளார். கடவுள் மீது தகழிக்கு என்ன கோவமோ தெரியவில்லை! பக்தியையும் பூசைகளையும் வேஷங்கள் என்பதை நேராக சொல்லாமல், சம்பவங்களாக அடுக்கியுள்ளார். பணக்காரர்களின் பழக்க வழக்கங்களை பார்த்து பார்த்து தானும் அது போல செய்யும் மக்களை அன்று முதல் இன்று வரை காணலாம்.

தோட்டிகளின் வாழ்கை தான் நாவல் என்றாலும். மையக்கரு : மகனுக்காக பாடு படும் தந்தையின் முயற்சிகளும் அதன் பலாபலன்களும். இதற்காக அவன் காணும் கனவுகள் ஏராளம், செய்யும் தியாகங்கள் தாராளம். தான் என்ன ஆனாலும் சரி, தன் மகன் பெரிய ஆளாக வர வேண்டும், எந்த சிரமமும் அவனுக்கு வரக்கூடாது. படித்துப் புகழ் பெற வேணும். நவ நாகரிக மனிதனாக அவன் வளர்ந்து, வாழ வேண்டும். மகனின் செழுமையான வாழ்விற்கு, தந்தையின் முழுமையான் அர்ப்பணம்.

காலம் தொட்டு மகன்களை பெற்ற அப்பகளுக்கு தான் எத்தனை பெரிய ஆசைகள், கனவுகள். எல்லாம் ஒரே புள்ளில் நோக்கி தான் : தான் பெற்ற தவப் புதல்வன், சீரும் சிறப்புடன் வாழ வேண்டும். இதற்காக சுடலைமுத்து போடும் திட்டங்கள், அவனை அவனே நிர்பந்தத்துடன் மாற்றி கொள்ளும் வாழ்கை முறை, சேர்த்து வைக்கும் பணம், செலவு செய்யும் குணம்… அனைத்தும் அனைத்தும் பிரமிக்க வைக்கிறது. ஏனெனில் சாதாரண தோட்டி இது எதையும் செய்ய மாட்டன். மோகன் கொடுத்து வைத்தவன் தான். சாதாரண நடு வர்க்கத்து குடும்ப தலைவனின் வாழ்கையில் இருக்கும் அதே அளவு அதீத பாசம் தான் இந்த தந்தை மகன் உறவும்!

உறவுகள் ஆயிரம் வரும்
 சிறகுகள் ஆயிரம் விரியும்
தந்தைகள் என்றும் அப்படியே
 விந்தைகள் படைக்க கனவுகளுடன்
சிந்தை அனைத்தும் செலவுசெய்து
 சீர்மிகு புதல்வனை வளர்க துடிப்பர் !

புத்தகத்தை வாசிக்க கொடுத்து, என்னையும் எழுத ஊக்குவிக்கும் தமிழ் தம்பிக்கு என் அன்பு வணக்கம். நட்பில் நன்றி நல்குவது நன்றன்று!

வெள்ளி விருந்து

நாற்சந்தி கூவல் – ௯௪ (94)
(கதம்பம்)

படிக்க நேரம் தேடுவதன் சிரமமும் சுவையும் பட்டால் தான் புரியும், அனுபவித்து அறிய முடியும். வாழ்க்கை ஓடுதோ இல்லையோ. காலம் மட்டும் தனது கடனை சரிவர செய்து வருகிறது. எதற்க்கு இப்படி பூர்வாங்க பீடிகைககள் எல்லாம் என தீர்சிதர்வாள் கேட்க்கிறார். எழுதுவதைவிட வாசிக்கவே அதிக நெரம் செலுத்த ஆசை, செய்தும் வருகிறேன் என்பது என் நம்பிக்கை. நாளிதழ், வார இதழ், புத்தகம், இணையம், மின் புத்தகம், செவி நுகர் புத்தகம் என வாசிக்கதான் எத்தனை வசதிகள். என் இனபத்தை உங்களுடன் பகிர்த்துக் கொள்ளப் (கொல்லப்) போகிறேன். படிக்க சுட்டிகளோ, புத்தக இணைப்போ தந்துவிடிகிறேன். (பணச்) செலவில்லாமல் படிப்பதுவும் ஒரு சாமர்த்தியம் தான். வெள்ளி இரவு உங்களுக்கு என் விருந்து.

(மின்)புத்தகம்

தீட்சிதர் கதைகள் (1936)

ராவ் பகதூர் திரு. சம்பந்த முதலியார் எழுதிய நூல். யார் இந்த தீட்சிதர் என்று இப்போது யாருக்கும் தெரியாது. (கும்பகோணத்தில் 1886சில் தனது உலக வாழ்க்கையை முடித்தார் என் நூல் சொல்கிறது). தெனாலிராமன் பரம்பரையில் வந்து, ஆங்கில ஆட்சி காலத்தில் வாழ்ந்த சாமர்த்தியவான். தனது நுன்மதியினால் (Presence of Mind) தீட்சிதர் செய்யும் லீலைகள் தான் அடிநாதம். 28 கதைகள், 50 பக்கங்கள். எந்த வரிசையில் வேணாலும் கதைகளை வாசிக்கலாம். நகைச்சுவை நிறைந்த நூல். 1940 காலங்களை செவ்வனே படம் பிடிக்கிறது. சமீபத்தில் (மிக வேகமாக) வாசித்த ஒரே மின் நூல்.

>>>>படிக்க / சேமிக்க சொடுக்கவும்<<<<

கட்டுரை

• எஸ் ராமகிருஷ்ணன் எழுதிய : மகாபாரதம் வாசிப்பது எப்படி ? நல்ல ஆராய்ச்சி கட்டுரை, பாரத கதையை வாசிக்க விருப்பமா, இதை முதலில் படிங்க… மஹாபாரத புத்தகள் பற்றியா பட்டியலும் உள்ளது
• கதிர்மதியம் போல் முகத்தான் http://solvanam.com/?p=28771 செமையான ஒரு திரில்லர் நாவல் படித்த Effect ! என்ன என்ன எல்லாம் உலகத்துல நடக்குது…. சுஜாதாதேசிகன் எழுதிய கட்டுரை. சுவாரசியம் கூட்டும் பாணி.  இது போல சம்பவங்கள் இன்னும் நடந்து வருகின்றன. (சொல்வனம் இதழில் வெளிவந்தது.)

கதை

• சித்ராக்குட்டி – எஸ்.ஸ்ரீதுறை நீங்களும் நல்லா அனுபவிப்பீங்க. இயல்பான கதை.
• ஜெயமோகன் தளத்தில் வந்த (பெரிய) சிறுகதை : பூ – எழுதியது போகன் மலையாள வாசம் கலந்த கதை. ”விசுவாசமும் வேணம் மருந்து பாதி விசுவாசம் பாதி.விசுவாசக் குறைவுதான் பெரிய பாவம் .” எழுதியவர் மருத்தவர் எனக் கேள்விப்பட்டேன்.
•  நேரமும் நகரங்களும் எண்களும் கொண்ட சிறுகதை புதிதாக இருந்தது, பிடித்தும் இருந்தது. (இதுவும் சொல்வனம்)

இசை

இசை பற்றி ஒரு குட்டி பத்தி எழுதி இருந்தேன், அதற்கு ஒரு தம்பியும் வந்துள்ளான் -> Ph’Ojas வடிவில் “ திசையெங்கும் இசை “. அந்த பதிவில் நானே எழுதிய ஒரு வார்த்தை :

ஒலிந்து = ஒலியுடன் இயந்து !

எம்,எஸ் அம்மாவின் சகுந்தலா படத்தின் பாடல்கள் கிடைத்து, ஆஹா எழுத வார்த்தைகளே இல்லை, இன்னும் பலமுறை கேட்டு விட்டு சொல்கிறேன்.

ஸ்டார்ட் விஜயில் – எம் எஸ் அம்மாவின் நினைவாக காற்றின் குரல் என்னும் நிகழ்ச்சி வந்தது. நீங்களும் பாருங்கள்.

இன்று அதிகம் முனுமுணுத்த பாடல் வரிகள் :

அனைவரும் கூடி,
அவன் புகழ் பாடி,
நிர்மலா யமுனா நதியில் நீராடி…
#கல்கி #எம்.எஸ் #மீரா (கேட்க்க சொடுக்கவும்)

மீள்

(தினமணி கதிரிலிருந்து)

பரிபாஷை என்றால்  ஒரு பொருளையோ கருத்தையோ குறிப்பிடுவதற்கு வழக்கத்தில் உள்ள சொல்லையோ சொல் தொடரையோ உபயோகிக்காமல் வேறு சொல்லையோ, சொல் தொடரையோ உபயோகித்து மறைமுகமாகக் குறிப்பிடுவது என்று பொருள். பரிபாஷை எல்லாத்துறையிலும் உண்டு. ரஸாயனம், வியாபாரம், தரகு எல்லாவற்றிலும் உண்டு. “ஆக்வா’ என்றால் நமக்குப் புரியாது. விஞ்ஞானி ஜலம் என்று அறிவான். சமையல்காரர்கள் பேசிக் கொள்ளும்போது சூலம், பஞ்சா என்ற வார்த்தைகள் அடிபடும். சம்பளம் மூன்று ரூபாய், ஐந்து ரூபாய் என்று பொருள்!

தங்கள் தங்கள் சாமானுக்கு வியாபாரிகள் விலாசம் போட்டிருப்பார்கள். விலாசம் என்றால் விலை. 11091 என்று போட்டிருந்தால் சில எண்களை ஒதுக்கிவிட்டால் அதுவே அந்தச் சாமானின் விலையாகும். எந்த எண்ணை ஒதுக்க வேண்டும் என்பது அந்தக் கடையின் பரிபாஷை ரகசியத்தைச் சேர்ந்தது. சில சமயம் எண்களுக்குப் பதிலாக எழுத்துகளை விலாசமாக உபயோகிப்பதுண்டு. மாட்டு வியாபாரி, நகை வியாபாரி முதலியவர்கள் கம்பளிக்குள் விரலைத் தொட்டு விலை பேசுவதை நாம் பார்த்திருக்கலாம். இங்கே விரல்கள் பரிபாஷை.

கோயில்களில், குறிப்பாக பரிபாஷை மிகுந்தது வைணவ ஆலயங்களே. அதிலும் ஸ்ரீரங்கம் கோயிலில் உள்ள அளவுக்கு வேறு எந்தக் கோயிலிலும் பரிபாஷைகள் இல்லை.

இங்கு அரவணை என்ற ஒரு சொல் ஒரு வகைப் பிரசாதத்தைக் குறிப்பிடும். இராக்காலத்தில் அரங்கர் சந்நிதியில் நைவேத்யம் ஆகும். இது ஆதி சேஷனுக்காக ஏற்பட்டது. அதனால் அரவணை என்ற பெயர் போலும். ஆராதனைக் காலங்களில் உபயோகிக்கப்படும் பொருள்களுக்கும் பரிபாஷைப் பெயர்கள் உண்டு. “ராமானுஜனை எடு’ என்றால் தீபக்கால் எடுக்க வேண்டும். “கரைசல் கொடு’ என்றால் சந்தனம் கொடுக்க வேண்டும். “மிலாக்கா வாங்கி வா’ என்றால் கொட்டாரத்திலிருந்து சந்தனக் கட்டை வாங்கி வர வேண்டும். “பவழக் காப்பு’ என்றால் புளி கொண்டு வர வேண்டும். “வகைச்சல்” என்றால் மாலை! “ஈரங்கொல்லி’ என்றால் கோயில் சலவைக்காரனுக்குப் பரிபாஷைப் பெயர்!

கோயிலில் உள்ள திருப்படிகத்திற்குச் சுந்தரபாண்டியன் என்று பெயர். பாண்டிய நாட்டரசன் சுந்தரபாண்டியன் அரங்கனிடம் அளவுக்கு மிஞ்சி ஈடுபட்டவன். கோயிலை ஆதியில் தங்கமயமாக்கினான் என்று சரித்திரம் சொல்லுகிறது. தினசரி பூஜைக்கு இன்றியமையாத படிகம் சுந்தரபாண்டியன் என்ற பெயரால் வழங்குகிறது.

அரங்கர் கோயில் உற்சவமூர்த்திக்கு நம்பெருமாள் என்று பெயர்! கர்ப்பகிரஹத்தில் – நம்பெருமாள் பூபாலராயன் மீது வீற்றிருக்கிறார். சிம்மாசனத்துக்குப் பரிபாஷை பூபால ராயன்!

-> “ந.பிச்சமூர்த்தி கட்டுரைகள்” என்ற நூலில் “பரிபாஷை’ என்ற கட்டுரையில் ந.பிச்சமூர்த்தி.

கவிதை

• கவிவாணன் எழுதியது, மெழுகுவத்தி பற்றி
    இருட்டை 
    எச்சரிக்கும் 
    புரட்சிக்குரல் !

• உன்னத உணர்வுகளை சொல்லும் லாவண்யா அவர்களின் கவிதை அட்டகாசம் :
  மழையில்லை மடியில் கனமில்லை,
  மகன்கள் சுகமில்லை,
  கையில் பணமில்லை,
  கள்குடிக்கக் கூட காசில்லை !

சொற்பொழிவு 

புலவர் கீரன் பேசிய கம்ப ராமாயணம் தொடர் சொற்பொழிவு. ஏழு நாட்கள் அமெரிக்காவில் பேசியுள்ளார். துல்லியமான வடிவில் பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளது. 21க் கோப்பைகள் உள்ளன.  நான் இப்போது கேட்ப்பது. என்னமா பேசுறார்… ஆழமான உணர்வுகள் மற்றும் வாசிப்பு. சிரிப்பு வெடிகளுக்கு பஞ்சமே இல்லை. திரு என் சொக்கன் பகிர்ந்துக் கொண்ட சுட்டி.

 >>> பதிவிறக்க <<<

படம் 

(நெட்டில் சுட்டது)

யோசித்து பார்க்கும் போது சரி எனவேப்பட்டது, வாழ்க்கை பாதையில் தான் எத்தனை நண்பர்கள். காரியம் கருதி, இடம் கருதியும் நட்பு மலர்கிறது, சீக்கிரம் வாடவும் செய்கிறது, மறக்கவும் படுகிறது. ஆனாலும் வாழக்கை சிறக்க என தோன்றும் நண்பர்கள் சிலரே !

என் கிறுக்கல் 

இரவும் இதயமும்
இனிதே உறங்கட்டும்
சிறகும் சிந்தனையும்
சிலிர்த்தே வளரட்டும்

உறவும் உறக்கமும்
உணர்ந்தே கூடட்டும்
மலரும் மனமும்
மகிழ்தே விடியட்டும்

நாளும் நலமும்
நம்முடன் வாழட்டும்
காற்றும் காதலும்
காலமெல்லாம் பெருகட்டும் !